лаҳҷа

[لهجه]

а

1. тарзи сухан гуфтан ва талаффузи хоси як маҳал

2. збш. навъи забони гуфтугӯии умумихалқӣ, ки дар ҳудуди муайян муоширату мубодилаи афкори мардум бо он сурат мегирад, шева, диалект; лабу лаҳҷа карда чарбзабонӣ карда, гапдонӣ карда